Massage, acupunctuur en kruidengeneeskunde waren eeuwenlang een integraal onderdeel van de traditionele chinese geneeskunde. Die traditionele chinese geneeskunde was de basis voor de oude japanse massagevorm Anma. In zijn ontwikkeling groeide Anma geleidelijk weg van de geneeskunde. Anma werd meer en meer gezien als een vorm van ontspanning en plezier.

Sommige beoefenaars ijverden er echter voor om massage en aanverwante technieken als een geaccepteerde geneeswijze in stand te houden. Zo werd in het begin van de 20ste eeuw een nieuwe manuele therapie ontwikkeld door de japanse arts Tamai Tempaku. In die nieuwe vorm van manuele therapie verwerkte hij:

• nieuwe westerse medische kennis van anatomie en fysiologie
• nieuwe technieken uit jonge disciplines zoals fysiotherapie en chiropraxie
• oude technieken waarbij druk wordt uitgeoefend met de vingers of duimen

Hij noemde die therapie oorspronkelijk Shiatsu Ryoho of 'vingerdruk geneeswijze'. Later hernoemde hij het tot Shiatsu Ho of 'vingerdruk methode'. Nog later werd het gewoon Shiatsu genoemd.

In 1964 werd Shiatsu officieel als een therapie erkend door de japanse regering, waardoor Shiatsu duidelijk werd onderscheiden van Anma, de oudere vorm van traditionele massage, en westerse massage.

De rol van Shiatsu therapeuten is om diagnoses te stellen en te behandelen volgens de principes van de oosterse geneeskunde. Oosterse Geneeskunde, en dus ook Shiatsu, gebruikt de filosofie van Ki energie, Yin en Yang en de Vijf Elementen (zie verder.)

Info over shiatsu

Bron

Shiatsu Society (UK)